3
Yorum
20
Beğeni
4,9
Puan
1355
Okunma
sevgilim, zihnine düş’ü
kalbine cehennemi ben koydum
birlikte yanacağımızı bile bile
nasıl da soğudu mevsimler, gidişine yas/lanıp
umursamadan...
senden sonra;
en çok kendime yalan söyledim
en çok ben özledim
göğsüne yas/lanıp kutsanmayı aşkla
sen ise; hala öfkesini kusuyorsun
vuslatın,
şafaktan önceki karanlığında
o şehrin minareleri gibi umursamaz
ve dik duran inadınla
martıların çığlığına karışan sesinle
vedamızı okuyorsun...
sude nur haylazca
5.0
94% (16)
4.0
6% (1)
Cevap Yaz