Yalnızlığım

Yalnızlığımın uyandığı bir gece
Yine kendi sesimin yankılandığı içimin duvarlarında
Sahibim yok
Bir inançsız kadar yorgunum
Yüzüm yüzleşmesi olmayan göğe kırgın
Dünün halkasından kopup gittiğim yarın gibiyim
Köksüz ve hiç
Alabildiğine özgür herşeye değer bir anım

İçine sürüklendiğim kitabın
Hangi cümlesinde şahlandırıldım
Kelimenin boynuma sarıldığı
O ilk harfinin adı neydi sahi

Yalnızlık ne zaman uyansa böyle oluyor
Bir tarafımdan diğer tarafıma döner gibi
Kendimle karşılaşıyorum
Aynanın içinden çıkar gibi

Her gece bir başka yalnızlıkla sabahlara kadar oturup
Kafamı dinliyorum
Bazen çeşit olsun diye dinliyormuş gibi yapıp
Seni düşünüyorum

Off yine safkan bir gece
Yağız yalnızlık kokusu buram buram kapladı
İçimin odalarını
Birazda hüzün mü bulaşmış ne
Kanat çırpacak gibi şiir denilen anka
Sabahın bıktırdığı herhangi bir aşka

Çok söyledim ben avuç avuç dua serperken kalbime
Her yalnızlığın aklı yoktur diye
Mesela kadınsız yalnızlıklar böyledir
Çentik atmakcasına sınar adamı
Her harf halelenir kan gölünde

En çok da yalnızlığın susmuşu korkutur
Her şeyin kenarında tam ortadaymışcasına durur çünkü
İşmara bakan haylaz aşklar gibi
Geceyi patlatır

Misafir yalnızlıklar da varmış
Benim hiç olmadı ama
Ama duydum içine girince insanın
Sağlam uyunurmuş
Rüya ile geçilir
Mutlu son adlı bir prensesle filan evlenilirmiş
Yalan olmasına yalan da
İşte muhtemel bir akıl tutulmasına
İyi geldiği iddiası var

Nereden nereye geldim yine
Yalnızlık en kıvrak raksını yaparken gözlerimde
Taze bir akışkanlık peydahlandı
Hiç yoktan gamzelerimde
Utanmasam yalnızlığım ağlıyor diyeceğim
Uluorta kendisini farkettirdim diye