Seni sevmeye mecburum sanki
Acısa da ellerim
Kanasa da bileklerim
Titrese de dilim adını söylerken
Yürekte kalmış parçaların
Birleşip önüme çıkıyor
Hayalin kadar olamadın ona yanıyorum
Şimdi eksi 30 derecede üşüyen kalbim
Seni arıyor yorgan döşek anılar arasında
Yalnızlığına müptela asırlaşan öfkem
Tutsada dizlerimi yokluğun
Deli özlemler içerisinde suçlanır nefesim

Seni sevmeye mecburum sanki
Kutupta çıplak gibiyim seni sevmeyince
Kuruyan nehirler akıyor yüzüme
Gözlerimde eriyen mum gözlerini aydınlatıyor
Sanma yağmur yağar yüreğime
Sen hesap sormadan giderken
Bağrımda alevli bir hançer yanmaya devam ediyor
Melankolik ruhuma en acı arabesk şarkılar çalıyorum
Ve tükenmeye yeniden başlıyor umut
Kaldığı yerden ölmeye devam ediyor

Seni sevmeye mecburum sanki
Çınlasa da hasret kulaklarımda
Kudursa da kıyametim gecelerde
Suskun kaldırımlarda bir siyah gölge
Düşer içimdeki uçurumlara
Vurgun düşerken ayaz
Sahipsiz adımlarımda
Yüreğimde yüreğimi ararken
Her yol niye hep senin semtinden geçer
Her yolculukta karşıma sen çıkarken
Alışkınım artık her rüzgarda seni içime çekmeyi
Seni solumayı umarsızca

Seni sevmeye mecburum sanki
Hayat böyle akıp giderken
Kırılan dallarda sana tutunurken
Unutmuş gibiyim sadece adını
Kalbimden habersiz yaşamanın günahı veya bedeli
Seni sevmeye mecburum sanki



HÜSEYİN ÖZBAY