Kirpiklerime bile ağır gelirken yokluğun
Hayalinle konuştum yine
Gecenin sarı gölgeleri susarken dudağımda
Oysa bu vakitler tebessüm konardı yanağına

Şimdi ne zaman bir şarkıyı yudumlasam
Yokluğun saklandığı yerden çıka gelir
Dili tutulan suskunluğum gibi
Bakışımın dağlarına yaslanır efkâr
Ben bir sana eğildim ey yar
Çünkü seni sevmek kadar güzeldi aşk

Sessizlik nöbetlerinde
Zühresiz kalmış gökyüzüm
Ve saçlarının kaybolduğu sokakta
Bir kuşun sahipsiz masumiyeti ışıkları söndürür
Gidişin son değildir ama güneşi aysız döndürür

Kalbim çalındığından beri yoksulum
Hırsızlar uğramaz gönlü yorgun viraneme
Sürgülü kapıları açılmamış ellerimin
Ellerini tutsun özlemeden sevsin

Bir başkaldırı ozanıyım
Aşka asiliğim bu yüzden,
Sonsuza kadar ebedidir.
Çünkü aşk,
Sevenin ateşten gömleğidir.
Çığlığın sessizliğidir.

Sus konuşma, türküme diyet ödesin
Elvedası eksik mısralarım

Gelecek olan beklenir
Gidene sadece hoşça kal denir.
Ben ayağına dolanan kilim olamam
Bülbülü gitti diye gül gibi solamam

Yıllar geçip gidiyor, ben duruyorum.
Sen çoğalıyorsun
Yeni güller doğuyor teninde
Ben yalnızlaşıyorum kendi çölümde
Ruhumda kum fırtınası
Gecemde kandiller üşür
Güneş kendi gölgesinde mağrur
Bir yürek dirilirken bir aşk ölür.

12 03 2009

Hüseyin Özbay