kibrit çöpünden ev yapmaktı hayalim
herkesin dipte kalan bir hayali vardır
cebine sığdıramadığı oyuncakları
yüreğinden daha büyük işlere talip olmanın zararları olabilirdi de
karşıya geçmenizi istedikleri yerde, geçmeli

insan acı çekerken kudurabilir
şiir de buna dahil, yazılabilir
zamanın derinlerinden gelir sonra huzur
biraz kalması için dua aklın bir yerinde
ben bunların da olmasını düşünemiyorum nedense

evimden dışarıya çekilirim. gramafon kılıklı kederin kolumdan tuttuğu geceleri
sığınırım
sen yaşlı ol, bir kırk yıl sonrasından bahsediyoruz
aklım karşıyor, nankörlük ediyorum, sen böyle kalsan daha iyi
hiçbir şey öğrenemediğim insanların arasından çıkıp gidiyorum
kapı kolu diyorum, olmayan kapı kollarının arasından kapıları vuruyorum
bu gidiş sesli biraz, kolum komşu kadına çarpıyor
ağzımda tiz bir albeni
karşıki tepeden atıverse bir kuş kendini boşluğa
onurlu halkın mücadelesinin kitaplarda kaldığına hayıflanıyorum
aşk insana öğretebildiğini de geri alıyor sonra
o küstah doğruların yalnızlığında vazgeçişlerin ağzı açık
birbirimize benzemiyoruz
pencerelerin camları aurasız
içini açıp bakmayınca hatırlanmıyor değil hatıralar
defterin üzerindeki çay lekesine değin
kilitler çoğalıyor

yalnızlaşıyoruz
iki yanımdan uzayıvermiş soluğun dengi çaresizlik
sustuklarımla beraberim
ne kaldıysa, güç gösterim güçsüz
bileklerimden kesiveren cellat hırslı
doru boyunlu kadınların nefesi güneşi tutuyor sabahları çocukların resimlerinde
kaldığın yeri unutunca
gideceğin bir yer olmadığının talihsizliği seni buluyor

toz alıveriyor fotoğraflar
şimdi camları bir parmakla silen çoğunluk mevcut
kredi kartları, faiz oranları, taksit seçenekleri, mağaza panayırları
ruhumun çıplaklığına faydasızlık
hangi beden üzerine çalışabilir terzi kader
kötü bir şey amansızlık
ayaklarının taşa değdiği coğrafya daha bir güzel
oralardan geliyorsun sen bahar
bu son bahardan çıkıp, başka bir gezegen olsaydı
değil şehir, kasaba, hatta başka bir evren
kapısız, kilitsiz, korkusuz bağlar, bahçeler
kaç adem bu düşler üzerine çekip gitmiştir
düşlerin de güzel olanını vermeli
yıllar sonra unutulmuşluk hissi şurada bir yere dokunup gitmemeli

doğrusu boş ver
hapishane kılıklı bedenime kibrit çöpünden ev yaptırırım bir gün
senin olmadığın bir ev,
bir de lamba taktırırım anahtarlı
resmini koyarım içine sararmış
gözlerin uzaklara bakar
uzaklarda bir yerde sen olursun
sen daha güzelsindir
zamanı gelince yaşanmamış aşk olur orada kalan his
sevmek, yine fakirdir
zaman ayna içinde
saatlerin devridaim
küçük, çelimsiz sıfatlar bulur beni
çift sulanmış
sapsız bir bıçak kıvamında ellerin içimde kalır
yaralı hayvanların gözyaşları daha tesirlidir

biraz daha çalış
ayrıntıla, ayır, parçala parçayı
içim içinde kalmasın