herkes bir gün süt dişlerini hatırlar
doğrusunu söylemem gerekiyorsa çocuk gibi gülünce geçmiyor hiçbir acın
uzaklarda bir ray gibi soğuk bacakların
kalkıp gidiyorsun
bir köy evinde paltosu delik adamın elleri
güçlü bir omzun yanında uyumaya ihtiyacı olan kadınların
rahatsız olduğu yerden kopuyor gerçek his
bana kalmamalı
kalırsa çekip gidenlerin hikayesini yazamam
annem gibi kokmuyorsa

normal bir durumdan bahsediyorum
üç metrelik gider borusu alıp eve dönüyorum
bir yere sokulacağından olsa gerek kıvrılmış poşetinde
satıcı bayanın gözlerindeki gülümsemeyi hatırlatıyor
ne güzelsin sen kırmızı gün, terli yastığın kokusu bile güzel
sen olsan, ellerin olsa, saçların olsa
yastığı çırpıp havalandırırdın bir sabah vakti
çayı demler, yanına uzanırdık ekmeğin
bizim şükretme halimiz köpekler gibi sofranın yanında uzanmak olurdu
herhalde bundan rahatsızlık duyabilen komşuların
kapı zili kadar tatsız çıkardı sesler
senin sesinden de dinlemek kalırdı bazı günler

bunları neden anlatmıyorum kimseye
bana kimseden bahsedilesi gelmiyor, koca hiçlerdeyim
güzel bir adamın ellerinden çıkmış heykel gibi kalsın yüzün
bugün inanma, biçim değiştirme ve takas etme günü
nezaket hanım olsa, yüzü şeytan gibi bakıyor derdi, kulağı sıçan götü
saçları da ot parçası, gözleri yılan, kaşları zehirli ok
her şeyi dağıtıp, ampul soruyorum evin odalarına
duyların ihtiyacı kadarı çıkıyor
tavanın göbeğinde bir niyet çekişmesi de mevcut
bana hayır, hayır olmaz diyen başka bir yerin olsun
daha rahat çıkıp gidebileceğin bir kapı ağzı temizliği de buna dahil
sen her birine dahil, nasıl da eriyorsun, şeker kamışı
sert olduğunda coğrafya baştan yazılsın
yumuşadığında ulu orta aşk, tekrar mı etmeliyim
sözlerin ağırlaştığı yere özlem diyorlar
iyi yazarların şiir yazamadığını da düşünüp kederleniyorum
çam yarması bir boğum şu sıralar göğsümden geçecek de
sen bir fakirin zifaf gecesi gibi geleceksin
kolay olmayacak

o günlerden gelemiyorum
annem ölüyor her gün, su daha sert, hissedemiyorum
annemin elinde ince bir tığ
kalbime batıyor darısı başıma günler
annemin öldüğü günden geliyorum
mezar başında eşarbı madamın
birbirimizi sevip öldürmüşüz
yalan!
günden güne erimez aşk,
güneşe de inanmaz mı insan
bahar da yine gel diyor bana,
lale açacakmış

sen kıvrılınca çarşafın izi müebbet güzel kalsın
her sabah gözlerini ilahi bir jilet ayırsın
öyle şehvetli cesetler birikiyor ki kalbinde
eski küflerin çinkosu ayrık saklanmalarına
gözyaşlarını karıp, sevişen gölgeler giriyor
bunları kaldırıp, evin önüne koymanın vakti
rüyamızın yanaştığı iskelede olabilir

etini yarınca kan akmıyorsa, böyle bir şey mümkünse
güneşin doğuşuna şahit olabiliriz beraber
kulağımın içinde ağır tonajlı duyumsuzluklar biriktiğinden
daha keskin mırıldan dünyanın kaç bucak olduğunu

incinmek ne demek
o kapının anahtarını kaybedip
liğme liğme olmadan
yalnızlığa dönmeyelim