hükmüm geç kalışlarda takılı kalsa da
yokluğu giyinsem de bazen yüreğime
sevda denilen her yerde dolsa da gözlerim
ummadığım anlar sarıp hayatımı
koskoca bekleyişler yudumlasam da ince belli bardaklarda
ve asla yeteri kadar tatlı olmasa da çayım
sonra umutlarım kurusa da kitaplar arasında
o kitapları açmayı dahi ertelesem de
yıldızlara her baktığımda tek bir dileğim olmasına rağmen
yeni hayaller inşaa etsemde
güneşte solsa da pembelerim
sonbahara boyansa da yıllar
ne zaman yaz gelse karın yağacağını bilsem de
bahtiyar bir zikredişle kaçsam da isminden
şüphelerimi savurmaktan korksam da
güller kurumuş gözyaşlarıma muhtaç kalsa da yeşermek için
ve çok uzaklarda kalsa da gözleyiş
yerini unutup da heyecanlandığımda bile
tutamadığım o kalbim inatla atmakta.
üzerinden asra bedel hüzünler yol almış belli ki
ömürler eskitmişim hiç giymeden
bir gün yağmuru yeniden hissetttim yolda giderken
mendilimi çıkardım korkarak
içinden asırlık umutlar döküldü
yağmur durdu
kurudu yollar
lakin mendilim hala ıslaktı
onca zamanın ardından yeniden ağlayabilmiştim...