- Anne, N’yazıyorsun alnıma ellerindeki kırmızıyla?
- Sus oğlum, kırmızı sana çok yakışacak, sus…

Susuyordum ve üşüyordum
Bir tek Şubatta buluyordum
kaybettiğim sıcaklığı

Düşlerimde topluyorum kendimi sonra
bir kıyamet boyu debdebeler’in
Geceye sürülen ağlayışların derininde
Nereye baksam okuyamıyorum anne
Aynalar okumuyor kırmızıyı
Secdelerse gizliyor tüm aşk alfabesini

Su istiyorum
Çok susadım anne
Sahi anne ne çok benziyorsun Hacer’e
Titrek nefesinde izleri var koşmanın
Ölüm ve hayat arasındaki bir zamanın

İsmail ile kardeş yap beni anne
O aksın hayata Kabe’nin gölgesinde
Ben adanmış kurban olayım Rabbimize

“konuş anne” diyecek oluyor hüznüm
Gözümdeki yaşım
yüreğimdeki sözüm..

Sus dedi ama
Susuyordum ve üşüyordum
Bir tek gözlerinde buluyordum
Kaybettiğim ışığı

Karanlıklar neden içer ki kırmızıyı
Biliyorsun değil mi anne
Büyüdükçe küçülür karanlık
Ve tek şeydir onu yok eden ışık
Gözlerini alma sakın gözlerimden
Haram dedim bulmadan kaybolmaya ellerinden

Sahi ellerin anne
Neden sıktın ki
En büyük ayrılığın kalbinden

Sus demişti ama
Susuyordum ve üşüyordum
Bir tek ellerinden anlıyordum
Nereye yöneleceğimi

Görüyorum işaret parmağında olanı
Birlemek ve gitmek değil mi anne
Ama nereye ve kime
Adını bilenler ölüm mü sürmeli ömrüne
Açta okuyayım elleri anne
Ölümse gelecek gelsin senin teninle

Ve tenim
Tenimdeki bu sıcaklık nedir anne
Ya gözlerime ilişen bu güzellik
İçimi bahara çeviren bu koku

Buldum anne buldum!
Bir cami avlusunda İstanbul’un
Baba sırtında Filistin’in
Mavisinde Marmara’nın
Direnişinde Şam’ın Mısır’ın…

Bak anne hepsinin okuyorum alnından
Şehadet anne Şehadet!

Biliyor musun anne inanıyorum
Kırmızı bana çok yakışacak!

Anne!
Anne nerdesin?
Sen mi gittin yoksa O’mu geldi?