2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
407
Okunma

Başım ranzamın omzunda
Yüzümde peygamber hüznü
Kaç vakittir
Üşümüş ter dökmüş
Acıları kuşanıp
Kan dökmüş gözlerimle
Ve sonra
Yüreğime kapanmış hasret
Ama ellerim
Ayaklanmaya hazır
Çiçekler çiziyorum
Sevdamın adıyla duvarlara
Hiçbir mevsimde
Bulamazsın bunları
Ve hiçbir ressam
Bilemez renklerimi
Görüyor musun?
Soluyor Monet’in Nilüferleri
Kapalı gözlerimin içinde
Gölgemin üstünde yürüyorum
İçimin şehrine çizdiğin yollara düşüyorum
Seni buluyorum
Kendimi unuttuğum yerde
Rüzgara, dalgalara karşı
Soğuk kayalar üstünde
Tertemiz ağlamıştık seninle
İlk o zaman duyumsadım
Gözyaşının kokusunu
İlkti tutuşması
Gecenin örtüsünü yakan ellerimin
Soluğun eşsiz bir bahar
Ve eşsiz bir ölümdür yokluğun
Yine de ölmeyeceğim
Üzerimde
Sevginden muska taşıyorum
Davut Daşkıran
5.0
100% (4)