Gözyaşımda alev kokusu
Tüm sesler içime bükülmüş
Sesimi duyamıyorum
Zamanı çiğniyorum tatsız
Sindiremiyor yüreğim hasreti
Geçecek zaman içinde
Kabuksuz yaramsın sen
Hiç geçmeyen, değişmeyen
Ama hep derinleşen

Yeşil fecrin soğuk ışığında
Tutunuyor dilsiz acılarıma
Geçmişime atılan tohumların
Dikenli sarmaşıkları
Akasyaların
Çamların kokuları karışırken saçlarıma
Butimar’ın kalbiyle uçuyorum
Gözlerindeki kıyısız denizlerde

Armoni hesaplarımı bozuyor
Ruhumda akan nehirlerin
Kimsesiz sesleri
Lâl sanıyor ötüşlerini
Uçuşları sakatlanan kuşlar
Faklara düşüyorum imgeler ormanında
Kartal tırnaklarına benzer soluğum
Ciğerlerim kan revan içinde

Biriktirdiğim ıslak taşları atıyorum
Abiru’s-Sebil kimseler gibi
Göğün mesh olmuş kuyularına
Ve selamlıyor gülüşleriyle kız çocukları
Sırlar okunurken
Nişabur’un Babil’in kitaplarından

Yağan yağmurlar semayı kurutuyor
Rüzgarın sırtında zefir ağlayışlar
Kirpiklerimden
Yıldız çiçekleri dökülür
Gece olurum gece üstüne
Terütaze kalır içimdeki şairliğim
Kalbimin titreyen ibresinde şehadet
Ve uzanırken toprağa örtülür üstüm
Hilat’im kızıl yapraklardan


Davut Daşkıran