Halimi soruyor mektuplar
Ruhumda
Hasretin diş izleri
Sığdıramıyorum kelimelere
Göz kamaştırıcı bir zulüm
Pürüzsüz
Kayıtsız

Tinsel evrelerim
Çırpınan duygularım
Bilemezsin
Kaç şiirim
Yarım kaldı ağlamaktan
Kaç gece kalkamadım
Kalemi kırıp attığım yerden

Ve başımın yastığı
Şu duvarın çatlağında
Küçük bir bitki
Zayıf ve yorgun
Ama yeşil
Yani umut
Yani sevda
Dünyanın en güzel çiçeği
İşte bu çatlakta
Gülümsüyor ustura gibi
Gözlerimden izlerken kendini

Ama her şey kalmıyor böyle
Akıp gidiyor yanaklarımdan
Düşüyor yüreğime cemresi
Hasret ve çileyle zindan mevsiminin
Güneşsiz
Kokusuz
Ve sensiz..

Bilmem kaç sebebe ram olmuş
Çaresiz haykırışlar gibi
Çarpıyorum duvarlara
Hakikat
Hakikat ki
Parçalanıyorum..

Topla kaleminde Sevdiğim
Benden artan bütün kelimeleri
Olurda ölürse
Bir kez daha umut
Şiir diye düşersin
Bu çıldırasıya sensizliğin
Tutsak olduğum gecelerine


( Hücremin kırık k/aleminden )