Gardiyanın avlu düdüğü ile,
Hükümlü sohbeti mecburi molası verdim bu ara,
Gözyaşım sınırların ardına uzanır,
Elimi düşmanın böğründe bıraktım,
Yüzemedim dünyayı gönlümce,
Bir yarım Fırat’ta boğuldu,
Bir yarım Akdeniz’de vuruldu,
Üç derviş makamından kovuldum.
Kimya ilmiyle,
Elimde suni çiçeklerle,
Beynime çizdiğim yoldan gittim taziye çadırıma.
Şimdi aklıma düşen bu şiirin tam ortasından,
Üzerimde çocukluğum,
fötr şapkalı bir amcayla el ele geçtim zifir kokulu sokaklardan.
Çok eski bir kitaptan okudum,
Birkaç milyon yıl önce ateşe vermişler bir masalı,
Ufku yanmış çocukların,
Adem gibi, Omurgasız bir dünyada açmışım gözlerimi,
Adem iyi adamdı…
Gözlerinde mayına basmıştı Havva
Yüreğinden su,
Gözlerinden yaş akmıştı,
Gizi aynalara kalmıştı.
Aynalar vestiyerde…

Yüreğimi çok uzağa emanet ettim.
şimdi ömrümü dürbünle izliyorum.
pynst__

Paylaş:

23 Beğeni

+15 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

G/iz Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz G/iz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

G/İZ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Gülüm Çamlısoy, @gulum-camlisoy

23.9.2015 20:40:15

Bizleri bu güzellik ile buluşturan yüreği ve değerli kalemini yürekten kutlarım.

Mutlu bayramlar.

Saygılarımla...

mehmetmacit, @mehmetmacit

23.9.2015 19:18:43

derin bir şiir dikkatli okumak düşünmek gerek.
Günümüzde yaşanan acıları konu almakta
tebrik ederim

Nar-ı Çiçek, @nar-icicek

23.9.2015 19:11:48

Durup durup ardına bakar kimi zaman insan
dahî kendine,
sûretine şaşkınlık yada hayranlıkla..

Hangi kitabın hangi bölümüne konu olur insanın kendi hayatı bilmem,
bildiğim tek şey hikâye denilen bir kader perdesidir mazeretlere gizlenen,
eline geçenler ve elinden uçup gidenlerin izini taşıdığı silinmeye yüz tutmuş mürekkep curcunası gibi.

Çok da takılmamak gerek hayata, yaşamayı bilmedikten sonra hayatta olmanın ne anlamı var değil mi.
Yaşamadan yaşlanmak var hani harbiye yada yaşanamamış günler birde..
-çok isteyip de yaşanamamış o güzel günler-

Hepsininde günâhı kaderin boynuna mı desek de hafifletsek vebâli omuzlardan bilmem ki.

Evet,
hayata molalar vermek gerek, kendini izlemek taa uzaklardan koyu bir sessizlikle.
Kimi zaman bir müzik
kimi zaman bir kitap
ama en çok da şiir ile hayata bir ara vermek gerek.

Zira şiir kaderin kurşuna dizilmiş hâlidir cümleler de,
okudukça kendini anlatılanda bulanlar bunu iyi bilir ...

Eyvallah. Tebrikler