Gecenin sessizliğinde griye boyanınca şehir, birleşmemiz radikal olacak.
Bir şairin şiirine binip Meryem’in kederine gideceğiz
Parmaklarımızın üzerinde. "şşş" İsa uyanmasın.
Uyusun yeryüzü,
Çıldırsın şeyhim
Çünkü bazen bir ağacın gölgesine dolanan sarmaşık gibi seni efendim sanıyorum.
Bahar kokusuna uyanan nar çiçeklerini yıldız sandığım gibi.
Acını çekerim çok kere, çok kere daha çekebilirim. Allah göstermesin. Amin
Aklın çokluğu cehennemdir diyorum, gülüyor Bukowski
Hep birlikte Tagore’ye öyküleniyoruz
Bahçemizde papatya yok
Ona da dua ediyoruz
Sonra Nütemberg mahkemesinde "toplumun deliliğini" anlatıyoruz
Gülüyor Nietzsche, majesteleri kızgın
Biraz korktuk
Olsun
Hem küçükken peygamberdim, saklambaç oynarken yitirdim Tanrı’mı
Bu kasabanın şerifi kimse havaya iki el ateş etsin kafam dağılsın
Çıkayım bu şiirden
Amin

Pynst.