Ah bayan
Kalbim, küçülmüş bir cehennem gibi yanıyor.
Ucu birbirine değmeyen odunlar ne anlatıyor bilmiyorum. Sadece yakıyor simsiyah... Ellerimi
Simsiyah ...
Bir zenci kendi kendine de yazabilir bu şiiri
Çünkü; Gözlerim karşıki tepeleri görmüyor artık
Çünkü;Sivas ellerinde sazım çalındı, hükümet çaldı.
Sesim burda kısıldı.
(Siyasi bir şiveyle konuşmak suçtur)
azaldı sonra her şey
Sen de azaldın bayan, portakallar da
İçimi cami avlusundaki güle dökecektim
Allah bırakmadı bayan
Sonra bütün turnuvalarda sonuncu oldum
kalbimi, içinde ismin geçen bir ayetle kırdım.
Mesela beş vakit sana baktım.
Kilisenin çanı çalarken de dua ettim ezan okunurken de
Şiir şifadır dediler yüzümü sürdüm, yalvardım bütün harflere, şapkalı "a" hariç. Bir de "a’nkaranın a’sı
O çok resmiydi, ben hala utangaç. Oradan uzaklaştım.
Zencefil de içtim kar etmedi
Ben de canımı peltek bir kuşla değiştirdim.
Şimdi uçuyor her şey.
Uyanınca sürülecem buralardan.
Önemi yok.
Yar deyince kalem falan elden düşmüyor
Kandırmışlar Mihriban’ı
İhbar ettim
Gereği kadar sevilmemişti
Gereği kadar düşünülen bir mahkemede.
Eksik pansumana razıdır Mihriban oysa
Merhem olunuyorsa.
Adımızı tahtaya yazıyorlar bayan
Gösterilen yolda dosdoğru yürüyeceğimize ant içmedik diye
Yine de Yaşasın Cumhuriyet
Artık sonunda ağlacak bir film olmasa da.
Bilmezler ki ben, o sabah varlığımı sana armağan ettim
Okul bahçesinde.
Ah bayan
Gözüne dünya batan bir şairin kederi fil ağırlığındadır. Ve hiç bir fiil haksız değildir.
Ebrehe duymasın, Sen ebabil kılığında gel
Allah da bizi sevsin
Çocuklar gibi irice gül
Zaten içine kurt düşmesin diye uyduruldu kırmızı başlıklı kız masalı.
İnan bana inandım sana
Ezan okunurken teybin kapatılmasına,
Kenz-ül arş duasına,
Yeşil kaplı yasin suresine
Ve bazen beni doğuracağına...


Pynst