1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1067
Okunma
Ben olmak nasıl bir şey bilmiyorum
Güzel yüzlü bir bunalım rendeliyorum geceye,
Cebimde adam olmak üzerine derlenmiş bir sürü özlü sözle ödünç bir hayat yaşıyorum.
Efendi yanım kuyunun dibinden su çekiyor diliyle, kuruyan dudaklarım için
Şiirler bağışlıyorum pavyon kadınlarına, muska niyetine.
Kırmızı ışıktan geçen bir tanrı sevap diye kaydediyor bunu hanemize,
Usulsüzdü ama olsun
Aldık, kabul ettik.
Ayık bir kafayla çekilmiyor var olmak biliyorum
Kalbimde kadrolu bir hüzünle, Yok ölüyorum bende.
Terbiyeli bir ceset gibi yatıp gözlerimi tavana dikiyorum
Bilimcim seni süperleştiriyor hiç olmadığı gibi
Gülüşünden sıçrayan kırıntıları biriktiriyorum bıyıklarımın arasında,
Ve bıyıklarım gülüşünden bir atlas oluyor
Ben durmadan onlara dokunuyorum.
Pynst.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz