Ah sevgili;
Bir gün elimden bir kuş gibi uçup gideceksin biliyorum. Bir gelinciğin yapraklarını rüzgara karşı koruyamaması gibi çaresiz kalacağım.Yine tavana dikeceğim gözlerimi, ağzımda sönük sigaram gibi "dur Leyla" türküsü... biliyorum duramazsın.
kalbimdeki dağınık odanı toplarken denk geleceğim saç tellerine,
bazısı tarakta kalmış saçlarına, siz diye hitap edeceğim. Dokunacağım.
belki öpüp koklayacağım.
Sonra,
Parmaklarını anımsayacağım masada duran bardağın kenarında.
Kalbim çok küçük, sokakları yok ama,
kalbimin odasından birine senin adını vereceğim.
Sana bütün şiirlerde Leyla diyeceğim kimse bilmesin.
Nefessiz kaldığım günlerde, öpüşlerinden çaldığım ve aklımda biriktirdiğim nefes ile besleyeceğim ciğerlerimi,
iyi bir doktor artık çekebilir filmimi. Oscar bile alırız belki sevgili.
Hatta satarız oscarı istersen, beş paraya.
mutlu bir mitolojiye kaçarız.
Ben zeus olurum sen Herra,
seni baştan çıkarmak için guguk kuşu olurum belki.
Sonra,
Sen ülke olursun bana,
etrafını şiirlerle çeviririm,
falcılardan kaçan papatyaları asarız harflerin dalına, ne mesud bir durum değil mi sevgili.
Cehennem yolunu iyi niyet taşları ile dizen müteahhite veririz kanalizasyon ihalelerini, gülme ciddiyim.
Seni seviyorumun başka halini bilmiyorum ve senden daha güzel bir özne de bulamıyorum satır başlarına.
Şimdi "Şairin "nasıl da almış aklımı, sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan .." dediği yerde suluyorum sevgimin fidanını, benliğimi besler gibi.
At yarışlarında hızlı koşamayan atlara da havuç dileyen uçuk ideolojilere inanalım.
Biz bize inandığımız gibi.
biliyor musun,
Fakir evlerde babalar unutkan olur sevgili
Annem ölünce, ben de babamın bir elini annem edindim.
Babam unuttu.
Ağladım sonra babamın ellerine.
Bir heykel gibi düşüp kırıldı kalbim.
İşte sen o sıra sesime geldin sevgili.




Pynst.