Parçalanmış ve kırıntılarını rüzgarın savurduğu bir hayat var.
Aslında bayat kokuların tadı,
Lezzetsiz yaşamın tuzu ve ekmeğiydi.

Bir çocuğun alnında biriken ve dökülen damlacıklar
Mutluluğun teferruatı sayılıyor akıllarda.
Hoş...
Biz sevinçlerimizi ve umutlarımızı
Ekmek davasına feda etmedik mi?

Sahipsiz bir emek; ve...
Karşılıksız sevgi kadar adaletsiz insanlar
Hesapsız sorular
Sorgusuz kederlerin pazarlığı
Bunların hepsi
Bir zindan kadar karanlık gerçekler.

Ne tuhaf, ekmek kırıntıların da
Mutluluğu aramakta karıncalar.
Sanki yada belkilerle değil
Gerçeklerle bütünleşmiş hayatları.

Ya biz...
Neyiz, kimiz biz.

Suç ve günah köleleri
Dar kapılardan geçer mi hiç.

Anlattığım gibi görmüyorum ben bu yaşamı
Gördüğüm gibi yaşıyor insanlar.
Cezasız kalmış tüm suçlar
Gelecekte yırtık atmosfer gibi delinecek vicdanlarda.

Ferit Karasu
Edebiyat defteri.com