belkide bir saksıdan başlayabiliriz çiçek olmaya
ama dar alanlarda gece hep uzun sürer..
sonra düşüncelerin de parmak izleri vardır
ki aydınlık alır onları - karanlık idam eder..
bu yüzden ne olacağımız önemli değildir artık
çünkü aklını yitirme aşamasında öncelik
neyin önemli neyin önemsiz olduğunda değil
doçentlik tezleriyle anlatılamayacak kadar ümit
ve reçetelerde yer almayan mavilikte gizlidir..

belkide çok daha eskilere gidip
topraktan başlamalıyız saksı olmaya
yeniden toprakla dolabilsin diye gövdemiz
ki bir kaç güzel renk sunabilme uğruna
bir çiçekten önce delirmemiş miydik biz..

hani ucuza kapatılmış yazlar gibi sonbaharda
teknemiz su almış - tesbihimiz dökülmüş
ve bütün vakitlerimiz tutuşup da
intihara meyletmemiş miydi kolumuzdaki akrep..
sonra o plastik anılarla dolmadık mı sürekli
sıvası dökülmüş mevsimler kadar hicaz
ve kendisini kaybeden ölü bir yaz
gibi dolaşmadık mı ortalıkta..

hadi ışıkları söndür artık perdeleri çek ocağı kapat
bil ki hayat hiç bir durakta mola vermez..
iyisimi çiçekten başlamalıyız toprak olmaya
çayı da dök gitsin bu saatten sonra kimse gelmez..

Volkan Aksal