nereye gitsek ardımızdan gelecek şehir
derin yaralar gibi derimize işlemiş aşk
ne kadar hükümsüzse bir o kadar yerleşik
sanki bin yıllık tapınağın temelinde bir taş..
hadi şimdi bir mısra çevir bana şurdan
sesinde karşıkonulmaz bir ton büyüt
ama gözlerine bakamam çiçekler kırılır
beni al ve bütün bu kaygıların içinde öğüt..

bak her yer kan çocuklar ölüyor gök kırmızı
derli toplu katliamlara teknoloji arıyor bilim
şu bildiğin hollywood sahneleri gibi dünya
her gün yeni bir senaryo yazıyor israil’im
ki o kutsal topraklar üzerine de yemin ederim
bütün topraklar kutsaldır yeryüzünde..
bak yine afaroz edilmiş gibiyim bedenimden
beni bambaşka alemler içinde söyletme..

çocuklar diyorum ölüyorlar
küfeler dolusu küfürler ediyorum
gün gün dökülen yapraklar gibi solgun
yeni katledilmiş isimler biliyorum..
sonra demokrasiden bahsediyor haberler
onun da ilerisi - yol almışı varmış
meydanlarda palet palet geziyor bak
tomaları - tazyikli suyu - gaz bombaları
her yerde ekipleri bölük bölük
ve iyi nişan alırsa demokrasi
bir gözünü kaybediyor özgürlük..

biliyorum yakınmak insan işi yarının yüzü sistir
şu duman dağılmadıkça aydınlığın adı gizdir
ama bütün yaraların da sarıldığı yerdir umut
su güneşte güneş zamanda acı yürekte eskir..
hadi beni al şimdi bu masaldan kurtar
uyanalım herşey eskisi gibi olsun
sen sofrayı hazırla ben çay koyayım
önüm arkam sağım solum aşk olsun..

Volkan Aksal