Eski bir şehir gibi geçtin ömrümden
Hem de gençliğimi eze eze



Pencerelere çizdiğim resimlerin buğulu kaldı
Mesel: ben yandım sen yaşadın
Girdiğim bu kaçıncı buhran bilmiyorum
Ağzımda sarı yapraklar birikti sana
Eğer döksem sonbahar olurum bir anda

Günlerce sakladığım bir kelebek ölür cebimde
Durmadan yasını tutarım uykumda
Yokluğunu gördüm güldüğün fotoğraflarda
Bir sabah kazdığımda tırnağımla toprağı
Sen çoktan ölmüştün ellerimde
Islak saçlarından anlamıştım seni
Eski bir şehir gibi yokluğunu yaşadım
Günlerce yıkık kaldırımlarda aç bir kedi gibi dolaştım
Ve
Akşam oldu
Gençliğim nerde ey yar!
Nedir içimdeki bu har
Nedir bu yaz günü ağzımdaki buhar
Emdiğim kapkara sütleri kesin artık gökyüzünden
Kesin her yanımı kör bir makasla
Yaşayamam ki ben bu yasla

02/09/2015 şehriyar-od