I.
Yetişeceğim
Dünyanın bütün yorgunluğu göğüs kafesimde
Doluşuverince bir sevinç narasıyla
Yaşamaya yetişeceğim

Yalnızlığında kalabalıklaşmak
Bir kentin ilk yıkılış evresidir bu
Mavileşmiş bütün ölümler
Mavi her şey, ağlamak ya da ona benzerler
Çepeçevre seni özlemek kokusunda

Hayır kalbim. Kalbim!
Henüz daha ölmedin
Hayır,
Biraz daha bölün
Parçalan sağa sola savrul
Henüz ölmedin, hayır.

II.
Kah severim! Kah severim! Kah severim
Bir cumartesi akşamı
-sarıyla sevişeyazmak- adında bir filmde görmüştüm
Çok ağlamıştım çünkü annem yok
Kaybediş duvarında bir adam ve bin ölüm
Gözlerim buğulanıyor
Benimle kal.

Bir tığ yarası adın kalbimde
Henüz vakit erken
Otobüsler, vapur ve satıcılar
Burada her şey seninle
Benimle kal.

Menzilinde aşk
Duvarlar ördüğüm o korkular
Depremler olacak gözlerinde buna yakındır
Yaşamak
Seni doğurmakta mutluluk,
Benimle kal.

Ve kırpılmış zaman
Durmadan akan bir caddeyle yarışıyor
Uzun yollar çok uzak.

III.
Şimdi bir kaybediş hikayesi dinlediniz
Şimdiye kadar şimdi
Saat onbeşler ve onyediler
Hüzünlerim bir valizde toplandı
Göçüyor kuşlar.

Şimdi bir var oluş canlansın
Beni aşk sinemasına yazsınlar adım adım
Bunca zamandır seni bulamamışım
Kim miyim? Kimse

Renkli sokak ışıkları
Hepsi mavi. Ölümüm ve begonya
Unutulmuş çiçek sempozyumu
Bu sıcaklar beni Rabbe yaklaştırıyor
Sen gitme.

Sereserpe bir memleket özleminde
Ölümüm ve ardımda kalan güneş.

IV.
Büyük boyunlu ağaçlar ilişiversin
Maviyi gözlerine, allı pullu yanaklarına
Dökeceğim. Olumsuzca solmasın gülüşlerin
Bütün yaşamayı boynunda hissediyorum
Hadsiz yaşama arzusunu sıralasın kuşlar
Telli bir penceredeydik, güneşi kesen
Hastalık gibi çıkageldi seni sevmek.

Bir gün elbette aynı mezarlıkta
Bir çiçek olacağız seninle
Sen her zaman ki güzelliğinle bir begonya olacaksın
Ben kim miyim?
Kimseyin artık
-herhangi bir olmayan-