Bekliyorum diyordu ve bekliyordu hep aynı yerde.
Neyi beklediğini söylemedi nedense.
Belki güzel bir söz belkide uçuk kaçık bir şeydi.
Ama söylemedi.
Beklediğin dendi her neyse beklenen.
İçinde yaşardı sevinçlerini ve hüzünlerini hissettirmez idi kimselere.
Oda umursamaz gibiydi farkındaydı her şeyin.
Ama anlamazdan geliyordu.
Bekletme ki umutlanmasın daha bel bağlamasın çaresizliğe.
Hayaller kurmasın.
Yazmasın kaçık şeyler.
Bir şiir yaz ona olsun.
Bir şey olsun ona onu avutacak bir şey.
Bir öpücük kondur ateşli dudaklarından geçsin kendinden.
Resimlerinle filim izlet kısa metrajlı olsun.
Ve beklesin seni gecenin bilmem kaçları na kadar.
Soğuk sıcak ne fark eder ki.
Bir çılgınlık olanlar ya gerçekten kesitler misali hayaller kursun.
Sen çık şimdi cama elini göğsüne koy.
Oradan bir bak göz ucuyla.
Sen ateşini içine göm ellerinle.
O ateşinle yanarken.
Belki bir öpücük dindirir bu yangını.
Belkide bir sevgi sözü.
Kapat perdelerini git pencereden.
Sen dal derin uykulara.
Varsın yansın yanan sana ne ki.
Bir garip kendince sevmiş kimseye demeden.
Beklesin içindeki sevgiyle kalsın öylece.
Arada bir bak uzaklardan birazda gülümse.
Sevmediğini bilse de.
Bir teselli ver.
Umutsuz olsa da.
Beklemek ne uzun hikayeymiş umut olmazsa.

Mehmet DEMİR sk.BE