7
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
977
Okunma
Karanlık bir gecenin koynunda karanlıklar içinde bir çocuk.
Bir parıltı gibi gözlerinden düşerken damlalar.
Bir tek diline hükmediyordu.
Şimdi onuda bıraktı kendi haline.
Çocuk mutsuz çocuk yalnız ve kimsesiz.
Umutların tükendiği anları yaşarken.
Uzanan bir el bekler çocuk gözlerinde.
Güneşin doğuşuna hasret.
Yarınlara koşmak için sabırsız.
Ateş çemberinde çocuk her şeyden habersiz.
Büyükler oyun oynarken çocuklar sessiz.
Bir bir eksilirken çocuklar.
Karanlığa gömülürken umutları uzatılmayan o eller.
Biterken hayaller yıkılırken bir bir.
Çocuk olmak ne zormuş diyordu gözlerindeki yaşlar.
Karanlıklar içinde ağlayan çocuk.
Çok şeyler anlatıyordu da.
Anlayan birini bulamadı çocuk.
Mehmet DEMİR
5.0
100% (10)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz