Mezarlık gibi gönlüm ne yana baksam gözyaşı
Ne yana baksam hüzün

Yüreğimde taşıması ağır sabretmesi zor kayıplarım var
Dünyanın herhangi bir şehrinde kayıp ama her yerinde var gibiyim
Keşkeler canımı ne kadar acıtıyorsa şimdilerde iyi ki olmuşlar

Yarında hep var ama dünde zaten ziyan duygularım
Sönmeyen bir yangın gibi,

Bazen bilmece gibi hayallerim
Her yerinde bir soru her yerinde bir anlam
Sonu gelmez işkenceler gibi

Gözlerimin bütün caddeleri sanki yağmur sokağında
Tutuklu gibi acılara mahkum gibi yalnızlara

Kalmak istedikçe kendim de
Huzur bir var bir yok gibi
Yüreğim coştukça hislerim koşmaktan usandı

Hangi sabahın kaçıncı akşamında sarhoş gönlüm
Yorgun duraklarda oyalanıp duruyor işte ömrüm

Ruhumun virane evlerinde karmaşık sözlerim
Ne gülüyor ne ağlıyor,
Avunup duruyorum işte matemin de

Kapkaranlık odamın bembeyaz duvarlarına
Hem yazıyorum hem okuyorum

Aslında koskoca bir denize küçük bir sandalla açılıyorum
Yaşamın kıyısındayım sanki
Ne yaşıyorum ne ölüyorum!