Bembeyaz kağıtlara kapkara içimi dökerken
Kaç gece sabahlayıp kaç gün uyuduğumu hatırlamıyorum
Yıllar geçtikçe ruhum yaşlanmak yerine daha da çocuklaşıyor
Kalbim uslanmak yerine hüzünlerle dans ediyor
Bir girdaba dolanmış benliğim
Uğraştıkça boğuluyor çırpındıkça batıyor
Şu yalan dünyaya yıldızlar mı uzak yoksa yüreğim mi tuzak anlayamadım gitti!

Ben sevdikçe insanlar düşman
Onlar gittikçe ben pişman
Anlamaya çalıştıkça herkesi, ben değil duygularım yorgun
Ne kadar üzülüp ne kadar güldüğümü unutuyorum
Bir ağlamadır tutturmuş gözlerim
Doldukça coşuyor hissettikçe kanıyor
Şu yalan dünyaya ben mi fazla insanlar mı az anlayamadım gitti!

Her taraf yaşam, her yer dert dolu
Umudumu kaç kez kaybedip kaç kez bulduğumu bilmiyorum
Ömrüm geçtikçe yaşayacaklarım çoğalacağı yerde azalıyor
Düşüncelerim karar verip uygulayacağı yerde vazgeçiyor
Bir gitmektir tutturmuş gönlüm
Nefes aldıkça ölüyor kaldıkça eriyor
Şu yalan dünyaya yazdıklarım mı az yoksa sustuklarım mı çok anlayamadım gitti!...