Yaşamın gene görünmeyen yüzündeyim
Az sonra ay çıkacak ve ışıksız düşlerime bir kelam edecek

Ben kalanlara veda ederken o yenileriyle ilgilenecek
Yaman şey şu veda,
Ben ağlarken başkalarında gülümsüyor

Kızmıyorum ona elbette bana veda ederken birileriyle de tanışacak
Oysa hayat hiç kaybetmem sandığımda hep firar

Hep kaybederim diye düşündüğümde bir dost
Bazen sıkılıyorum iki yüzünden daralıyorum adından
Çok sevdiğim yanlarım uzak hep aradığım taraflarımsa tuzak

Neyi istersem dünyada hep bir sınav hep bir yalan
Delicesine ölmek isteyip sonuna kadar nefes almak ölümün başka hali

Kader bana ben kendime inat
Bilindik şey yalnızlık görsem önümde baksam ardımda
Tuhaf şeyler olsun istiyorum güneş alev alırken donmak gibi

Terk edeceksem biletim sadece gidiş olsun
Dönmek istediğim zaman hayallerim değil anılarım teşrif etsin

Lakin henüz zamansız henüz kararsızım
Papatyalara da küstüm artık açmıyorlar
Gönülde boş verdi artık alınmıyor

Zalim şey şu ölüm,
Ruhum yaşarken bedenim gidiyor

Küsmüyorum ona çünkü bende çürürken başkalarında yaşayacak
Sadece biraz seçmiş biraz da seçilmiş gibiyim
Hayallerim çoğalmış isteklerim azalmış

Anladım ki yağmurlar bir bana bir de havaya küsmüş
Hissettiğim baharlar onca çiçeğe bir de gönlüme açmış

Yıldızlara da kızdım artık parlamıyorlar
Kendime sordum hala bilmiyor
Yalnızlıkta kendini adamdan sayıyor

Ben unuttum o hala benle avunuyor!...