Bir bahardı ben oyuncağımı henüz kaybetmiştim
Sönmüştü lambalar yanmıştı ateş
Ağlarken hıçkırdığım kadar konuşmuyordum
Oysa ne fırtınalar kopmuştu içimde
Önce ıssız sonra çığlık...

Dalgalar eritirken gençliğimi
Önce çocuktum sonra masum
Ve bir geceydi ben henüz coşmuştum
Durmuştu fırtına gülmüştü hava
Önce açık sonra derin!

Bir dünyaydı ben henüz doğmuştum
Sırıtıyordu hayat kahrolmuştu felek
Yediğim kadar içmiyordum
Oysa ne yaşamlar görünmüştü kalbimde
Önce güzel sonra özel...

Mazlumlar yetimken hayata
Önce temizdi sonra kirli
Ve bir denizdi ben henüz boğulmuştum
Yaraydı ömrüm nefesti canım
Önce ölü sonra diri!

Bir sonbahardı ben henüz ölmüştüm
Kararmıştı dünya durmuştu saat
Üzülürken ağladığım kadar gülmüyordum
Oysa ne sevinçler belirmişti içimde
Önce mutlu sonra umutlu...

Rüzgarlar eserken kaderime
Önce insandım sonra mahkum
Ve bir gündüzdü ben henüz susmuştum
Solmuştu güller açmıştı güneş
Önce gök kuşağı sonra boran!...