Eskimiş bir kumaş gibi hayat
Bir sağdan bir soldan yırtılıp duruyor
Kafam bozulmuyor değil hani
Ne yapabilirim?
Almış başını gidiyor!

Halbuki kalbim acıyı sever benim
Dünyanın bütün saatleri çalsa da benim ki dursa keşke
Gözlerim hiç ağlamadığı kadar ağlasa mesela
O kadar çok istesem ki olmazlar bile olsa
Yaşam acının kanatlarında bile gülümsese bana...

Bozuk bir saat gibi kader
Bir doğru bir yanlış çalıp duruyor
Gözlerim ağlamıyor değil
Ne yapabilirim?
Yazılmış okunuyor!

Aslında yüreğim de yenilgileri sevmez benim
O sökülürken ben bir uçtan uca diksem keşke
Sabrım hiç olmadığı kadar çok olsa mesela
Yanlışları kabul edecek kadar güçlü
Hataları affedecek kadar cesur olsam...

Koyu bir deniz gibi hayal
Bir coşmuş bir küsmüş dalgalanıyor
Yüreğim de dargın değil be
Ne yapabilirim?
Düşlenmiş yaşanmamış!...