Bu da benim aklım dediğim
Ne kadar hünerim varsa
Bilmiyorum hiçbirinin hikmetini

Hiç susmadan ölünen bu hayatta
Hiçbirşey gerçek kadar muteber değilken
Ve o gerçekte bu hayatın hep dışındayken
Benim nice hallerimden kime ne

Ölünceye kadar günahkarım
Acım sızım ezam cefam bedelim
Öldükten sonrasına Allah kefilim
Olsun diye kim isterse ucuzdur canım

Tüm gümrahlığıyla yaşıyor olanlar
Gibi değil benim umutlarım
Varlığıyla yokluğu güzelsiz belki
Belki eli kolu zayıf sözleri muhatapsız
Mühim bir meziyet sayılmaz umera katında
Ama hasseten yalansız
Harbi hilafsız.

Bir ölüm gibi sarkıp penceresinden hayatın
Nefesimi elimi ayağımı çekmek istiyorum
Tiz bir çığlıkla değil naif bir fısıltıyla gitmek

Adımla sanımla hepten unutulmak istiyorum
Hiçbirşeyin faydası olamadığım bu hayatı
Hiçbir yerinden yurdundan haketmiyorum

Hiçbir kimsenin sevgilisi sevileni değilim
Öyleyse olmam gereken yokluğa gitmeli
Kendi içimde azala azala tükenmeliyim

Benim ölümüm benim çaremse gerçeğimdir
Gerçeğimi bulduğum her ansa ölümüm
Ölüp gitme hakkıma sahip çıkıp
Vaktimi daha çok heder etmeden
Erkenden yola çıkmalıyım