sandalyeden pencereye..


yanağıma ömrünü koymuş kelebek
üstüne giydiğin renklerinle aminsin bana

...

kapat gözlerini ruh çiçeğim
kaç kabiledir uzaktır ellerin bana
uslanmaz eğri , büğrü kıyamet adın
iblis kesiği lal düşlerle yanarım şimdi

görmediğin uzakların Palyaçosuyla gül bana

bir yoldur heybemde senleri taşıdığım ahrazlık
boşluklar doldurduğum gece yarısı sürgünleri
hiç bilmediğim ülkelere mülteci aşkımdır

dayan
özlemine yırttığım çığlıklara
bu kaçıncı iklimsiz dağınıklığım
bu kaçıncı yasadışı duvarlara kazınışım

daha bir yokluğun bitmeden
tarihin ucundan kalkıp gelişi sensizliğin
off benzetmelere yüklü katar şiirler
off ki paragraf başı hüzzam dervişliği sus

hangi dalın çıplağında üşürüm şimdi
toprağa yıkılmış yağmur kentler içinde
kurak yansımalarla nasıl hiçliğim sana

öykümü renksiz boyadım bak
ayinler tertiplemiş havari uykusuzluk
suyun gözlerimde boğulduğuna tanıktır

şimdi öldürülmüştür belki hayal çocuklar
anneleri kartpostal unutkanlığına saklanmıştır
çoğul bütün acıları bir araya topla
herkese yetecek kadar umutla geleceğim

ey ruh çiçeğim

hiçbir kutsallığı sürme yanağına
gözyaşındaki İsa’nın acısıyla düşeceğim oraya..