gözlerimde demir parmaklıklar
ey toprak nerdesin
vücudum betonda
nemrudiler zabıt tutacaklar:
- ’aşırıcılardandı eğitim zaiyatı’...

siz bundan ne anladınız!..

___________________________________








Bu rengârenk kör olası ilaçlar,
hasta kalbimin feodal yapıcıları
Avucunuzun içindeyim
kurtulmak ne mümkün,
ölüm ve hayat üzerinde gidip gelen yolcuyum ki;
kıldan ince bir çizgidir yaşam,
geçmeye kalksam
hazırlığım yok öte tarafa,
kalsam yapılacak iş çoktan tükendi.



Çünkü yaşadım, kimsenin yaşamadığı gibi,
gördüm dağı taşı
gözyaşı, umut oldu arkamdan.
Gördüm hücreyi,
bir tecritte gece boyu
masum bir deliyle uğraştım
Deliler koğuşunu gördüm,
güldüm, ömrümde hiç gülmeyeceğim kadar.



Sevdim, hiçbir hasret sözcüğüne sığmayacak kadar
doruktaki hayatlara sevdalandım,
yokuşlar çıktım, inmedim gökyüzünden.
Geceleyin dağ başı buz keserdi,
rüzgâr atlatır
gökyüzünden aşağı, deli bir tay gibi eserdi.
Gün oldu, yamaçların ayazı işledi içime
olsa da sıcak bir el, tutunsak
dediğim günler oldu.



Aldattım, umarsızca atlattım hem de
yere sağlam basan ayakların götürdüğü üvey bedenlerde,
bir pencere açılsın istedim
kaçıp gitmek için özüne doğru.



Şimdi yatıyorum
babasını hiç tanımamış bir çocuğun eksikliğiyle,
dile kolay tam dört yıl
Tekliyor kalbim arada bir,
her an kapanabilir perde biliyorum
ömrümün sır dolu sahnesi kararır belki.

Saçlarına geceyi sürmüştüm
sen beyazlar içinde yeni gelin,
ben, yukarıdan beklenen yürekli eşkıya
simsiyah bir düştüm.
Dolayıp boynuma kızıl atkımı
yağmura kaçtığım gece,
sarılıp da sımsıkı bileklerime, diyordun ’gitme’
demek kolay, gitmemek olmazdı..

Ama ben, dönsem yetmiş sene öncesine
yine aynı deliliği yapar,
kendime çatardım.

_ e d i b / a h m e t kardeşime katkılarından dolayı sonsuz teşekkürlerimle...