hayatın elementi olmuş sevdaları
gökyüzünde
üç boyutlu mektuplara yazdım
kalemim yağmur ölüsü
tanışmayı bekleyen bulutlar
beyaz kağıtlarım

...

yalnızlık
kabile acılardan alıntıdır dedim
sus kadar boğulmuş
kirli bayramlar gibi
kartpostala sürgün

pencereden geçen geceye inat
üzerime dökülmüş külün grisi
bayat çayın gözlerinde
taze bir hayal görmek istediğim

trende
kitabını uykusuna ayraç yapmış
bir genç kızın rüyası kadar
dramatik ve anlık zaman
yitikliğin pergeliyle
dairesel hudut çizmek
ihbar yemiş aşkların göğsüne

radyodaki şarkıyla üşüyorum
intihara meyil sesin dilinde
esmer notalar kar suları
hasret dağından aşağıya
irin seller gibi akıyorum

düşün ki
heybede katığım zemheri
bir eşkıya tedirginliği adın
sevgili demek uzak ihtimal
kavradığım haliyle
sana özlemler topluyorum
yıldızlı ağaçlardan

ki
bir serüvenin başladığı yer değilsin
bitmediği yer gibi hep var oluşsun
dedim
yüreğimin denizindeki
suların kadınına

ardından bir vapur yanaşması
dalgın sevdalı şiirin paragrafına

kirpiklerimden dökülen kavim ıslaklık
tuzlu ellerinle ver bana çocukluğumu
bir eskici geçer belki hüznümden
parmak uçlarımdan görürüm babamı

duvarda yaslı resmin içinde
yüzü okunmayan insanlar var
masada dağınık anılar
dışarıda
mevsim çırılçıplak ıhlamur
ve karartma başlamış
kent ışıklarını öldürüyor

herkes saklanmış kendine
yırtık mektuplardan
bir tek gönderilmemişler yaralı
onlarda çekmecelere defnedilmiş

bil ki dedim
ağır bir romanın yorgun okurudur aşk
içinde kent hikayeleri
bağımsız sancılar
ve sürgün kederler barındırır
sen ki suların kadını
saçlarında ıslak mercan
avucunda uyumuş balıklarla
kısa bir ömrün
en uzun sevincisin

anlattığım kadar yaşamak
yaşamak kadar anlatığımsın

şimdi sırt üstü yatmış gözlerle
hiçbir acıyı tarif etmeden bakıyorum
sadece resmiyetsiz herşey
uzayın boşluğunda bilmediklerim

bir istasyonda
nereye gideceğine karar vermemiş yolcunun
son olarak motel odasında
hatıralarını asacağını biliyorum

herkesin alışkanlığı farklı olsa da
gerçeği aynıdır


...


yansımalar vuruyor bir kentin gecesinden