Acıyı onure eden nasıl yaşanıldığıdır
Bir uyku tutulmasına hapsedilen acı
İzzetli değildir iffetli değildir elbet
Ateş böceği gibi cırlayan acı da
Acı hükmünün gereği kertildiği yerden
Kendine bakıp çoğaldığında
Teşbihi olmayan gerçekliğini fısıldar
Gülümsemez ve gülümsetmez

İleri seviyede bir gerçekliğin mutluluğudur
Uçurtmasında rüzgardan önce kendi nefesi olan şiirin
Kalbi kanırtarak süslediği gelinlikli aşk


Sanki bir sırat geçiyorum
İhtimallerin hangisini ihmal etsem yangın
İhmallerimin hangisini sussam ihanetim
Zahmetli iş yaşamak
Birde üstüne umutlanıp yarın diye tutturmak
Oysa her yarın ölmenin vaktine yakınlaşmak
Bu sıratı süratli geçsem de iflahım ölümle sökülecek
Azar azar adımlasamda
Bende geceleri gülümseyip
Gün ışığında hüzünleniyorum
Kim olduğumu kilitleyip kalbime
Güya ömrüme ömür ekliyorum
Sonuç yine yine suç
Pişmanlık tövbe ve hep umut