0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1023
Okunma
zaman sakin bir nehrin ruh halinden çok,
içre bir yolculuğun hüzün saatlerini
anlatır kendi derinliğinde...
ölüme doğru akıp giden bu yolculukta
hangi hayallerimiz nemlendi ki..
....
şimdi kırık bir aynanın izbe yıllarına dalıp gidiyorum
buruşmuş yüzümde zamanın eskittiği fotoğraflardan
mutlulukla dolup taşan hiçbir an yok sanki
ve hep bir başka günün özlemiyle
yanıp tutuşan istekler ve hayaller.
baktığım pencereden günler
hiç beklemeden geçiyor oysa
her gün zifiri karanlık
ve buz gibi hava
öyle üşüyorum ki
sıcak bir güne hasretliğim
kafamdaki ur gibi büyüyor.
özlem her gün bu pencereden
iki katına çıkar
büyüdükçe büyür ur
zaman kendi tenhalığında kısalır
biz hep üşürüz
üşürüz ve sonra ölürüz..
mart(2015)
5.0
100% (1)
