zamanla nasılda değişiyor insan
sevgi bahçesinde adım adım yürürken
her geçen gün kahrolup tükeniyor
tutkuyla baktığımız o yüzler bir gün gelip unutuluyor

o resimlerde yan yana duran biz miydik
ayrıldık sevgilim ayrıldık, biz çoktan bittik
o dillere destan sevgimiz
nasılda tükendi aşkı haykırınca son nefesimiz
*
hayalimizde yaşattık biz hep bu aşk oyununu
sonradan kaybettik tutamadık sözümüzü
neden caydık birden bire küstürdük gönlümüzü
kurban verdik hayata yazık ettik ömrümüzü

ağlama haydi sil sende ,o ıslak gözyaşlarını
unutturur zaman belki benle geçen aylarını yıllarını
unutamam asla deme sakın ,
unutursun zamanla sende başkaları gibi yaşadıklarımızı

bak nice acılar unutulmuş ,
geçer bir gün seninde içince ,içindeki yaralı sızı
insan anlayamıyor bazen zamanla yaşadıkça
içindeki dünyanın karmakarışık oyunlarını

tutamıyor insan ellerinden
zamanla kaybediyor hayatdaki zor bulunmaz fırsatları
bozuluyor düşlediğimiz o büyük bilmece gibi aşk oyunları
öldürüyor bir bir umutları,kader denen yok ediyor aşk kırıntılarını...


şiir ceylan yılmaz