her çağıl özlemin yanağını
uzak bir kuş dudağı ıslatıyor

...

adım teşir
yağmurda kaldı gözlerim
ıslak ve deli

deniz toplayan medcezir
solumun acısına tuz
ağır düş yarasıyım
üç nokta konmuş bitiş içinde
parantez tutsağı ayrımcı aklım

uykusuz geceye ruhum çıplak
uğrunda ateş suyu içtiğim
bir kadının kaçağı hayallerim

eflatun notlar biriktirmiş
lacivert hüzün bulvarında
esmer asıllı beyaz bir rüzgar
saçlarımın ağaçlarına takıldı
mevsim Sokrates ayazlı şiir
kokusu Yunan esanslı antik çağ

yıldızlardan koparabildiğim
atların gölgesinde açmış fırtınayı
beynimin dramlarına serptim
tiyatral hüzzam birinci perde
ardından son acısıyla
pencereler örtülür ruhumda

bir yudum günah içsem diyorum
çarmığa gerilmiş kentin
çivilerle sabitlenmiş tenhasında
zaten bu ayıp ayinler
oniki vurduğunda beni hatırlatıyor
acım realist bir flazof
yaramdaki kan hala eski bir savaşçı

nasılda sürgünüm göçebe zamana
solo bir macera göğsümün çeperi
sanırım ölü taklidi yapıyorum
Azrail korkusu binbir telaş gözlerim

Nuh’un tufanı heybemdeki aşk
Zebur’dan önce
kendimden sonra kadar kutsal sevdam

sabrın mucize kentinde
nakarat ilahiler söylüyorum
repliğini unuttuğum bir film sahnesinde
defnedilen yalnızlık sürüsüne yolcuyum

yakamda bir yortu
havari ıslığı duyduğum herşey
tespihle sonumu çeken
bir dervişin ellerindeyim
yazgım seyyah notları
soru işaretli ünlem ile
bitti tarihten önceki acılarım

...

gece kuşları aç bir resim doyurdu
günün kirlenmiş boyalarıyla..!