Sen eylülde gör vefayı
yağmur tanesi gibi düşer insanlığa,
kimine zerre düşmez nasipsizse
kimi boğulur nasipten,
nasipsizler yutarken vefayı
geride insanlık ölmüş vefasızlıktan

Sen eylülde gör vefayı
çoktan almış teskeresini
vefa gönül dünyasından,
bir gözünü açsa insanlık
bir uyansa münafık rüyasından
görse sudan ucuz sadakatleri,
sıratı müstakim üzere olmak
zor mu artık ey insanlık?

Sen eylülde gör vefayı
unutulur bütün şiirler
hatta ahengi bozulur bütün dizelerin
metruk bir gönül istasyonunda,
dizeler öksüz,cümleler ise yetim
vefayı aradık bütün yüzlerde
eylülle gitti dediler usulca,
geride kalan birikmiş hüzündür
gönül bohçasında kalan

Sen eylülde gör vefayı
bazen durur vakit mazide
hiçbir ozan tanımlamadı o anı
ama adına vefa diyor anneler,
çocukça sevdiler karşılıksız,
kaç tren kaldırdılar gece yarısında
vefa istasyonundan dudaklara,
süte dünya aktı geceler boyu
vefadandır annelik
bütün çocuklara,
vefadan…
Hüseyin ÜSTÜNTAŞ