Yaşadığın şehre bir gün,
Çırılçıplak ayaklarımla uğrarsam.
Fukara niyetine garipseme beni.
Saçlarını istesem senden,
Ukala niyetine garipseme beni.

Yaşadığın şehri dört dolanıp,
Köşebaşlarını bir bir sayacağım.
Gözlerimde gençlik yorgunluğu,
Saçlarımda zamanın tozu,
Köşebaşlarını dolanacağım.
Ararım düşen saçlarını.
Kim bilir hangi bıçkın rüzgar,
Senden çaldı götürdü haramice.
Toplarım tek tek saçlarını,
Kirli ayakların altından.
Ellerimde üfleyerek büyüteceğim,
Usulca, gölgeler bile kıskanacak.


Yaşadığın şehre bir gün,
Çırılçıplak ayaklarımla uğrarsam.
Çocuk masumluğunda kaçırma bakışlarını.
Aynı göğün altında yaslayalım sırtımızı,
Yıldızlara karşı ağır türkü söyleyelim.
Kalbimiz, hep gurbet acısı olsun.
Ya da koşalım sahile;
Elimdeki mizanı bozuk teraziler,
Hangi isotlu acını tartacaksa eğer.
Sen otur, çınar ağacı misali;
Ben taşları sayayım.
Bir de saçlarını sayayım.
Parklarda hüzzamlı şarkılar yankılansın.
Senin başın benim başıma yaslansın.
Hem rüzgar, hem deniz uslansın.
Ne rüzgâr alsın bir parça saçlarından,
Ne deniz alsın bir parça taşlarından.
Sen orda kal öylece,
Bende yanında,
Gözlerimizi kapatalım sessizce…


hüseyin üstüntaş