insan yorgunluğu vurmuş saçlarımı,
kan sıçrar omuzlarıma,kar beyaz.
zamanı tutup tartsam,hangi kantar tartar?
geldi geçti seneler;gün,ay,kış,yaz.
anladım ki;insanmış,insanı yoran,
isyanımı don vurdu,gözlerimi ayaz.

şimdi oturmuş,dünyanın nabzını dinlerim,
çünkü,çok uzakta kaldı,bütün hayallerim...


sınavım Eyüp sınavı,her gün denenmekteyim,
bilmem ki, hangi sabrın,kaçıncı merhalesindeyim.
insanlar kemirdi,gençliğini hayatımın,
yoklar ülkesinde,gençlik ararım,çantasında bahtımın.
göğümün toprağında şimdi asi bir Celaliyim,
bir de aşığı oldum,boynumu kesen celladımın.
ya cami avlusunda akıl toplayan deliyim,
ya da Kerbelada kafası kesilmiş adımın.

şimdi oturmuş,dünyanın nabzını dinlerim,
çünkü,çok uzakta kaldı,bütün hayallerim...

ben,nefsini kırk yılda yiyen adam,
ve secdelere baş koyup,tövbe diyen adam.
ellerini sonsuzluğa açıp,
Allah bir, Allah bir diyen adam.
sonra uçmağa giden adam...

şimdi oturmuş,dünyanın nabzını dinlerim,
çünkü,çok uzakta kaldı,bütün hayallerim...

15/03/2013 hüseyin üstüntaş