Bu sözü edilmiş mutluluk kimin diliyle söylenir kelimedir
İçine özgürlük hapsedilmiş hayatların cephesinde
Kafesli göklerin kuşları uçmanın hangi kanadıdır
İçinin kovuğunu doldurmayan yaşamayı
Kimin için sevmeyi adet edindiyse kim
Tamahkarlığının kör gözlerini açacağı mezarı
Nerededir Allahın varlığına yurt olan kalbilik
Buraya kadar sebeplerin gerekçesi denildiğinde
Hangi cevap gürültüden başka bir şeydir

Bu aklımızın bir köşesi değil
Hınca hınc kalbimizde tuttuğumuz bir öfke de değil
Bu Çanakkale
İnsanlığın kendini ispatladığı vaktin döndüğü çark
Hayatın yok sayılacak kadar kıymet bulduğu
Yarını yaşamanın haz ve hevesinin terkedildiği
Ama Allahı şahit tutarak ölümle doğmanın inancıyla
Uçuşan mermileri haketmenin niyetini
Pür karar gösterebilmenin günü
Çanakkale;
Varlığının hükmünü en gerçeğiyle yaşayanların meydanı

İlerisi muhabbet olan bir kışkırtmayla sus
Denildiğinde bir neşe çığ gibi yuvarlanıyor içime
Ben beni arıyorum bir sürü kelimenin içinde
Bir kaçını bayrak yapacağım bir vakti susuyorum sonra
Sonrası şiir olsun diye mesela kaşlarımı çatıyorum
Alnımı kırıştırıp gözlerime baharları içirip
Oh ne ala bi sarhoş oluyorum ki sormayın
Bu milli bir mücadele sayılsın diye
Bir merminin önüne atlıyorum
Durum resmen Çanakkale
Nereden nereye geldik diye hayıflandığım da
Yalnızlığın çöreklendiği gibi çöküyorum dizimin dibine
Ve Allah’lı bir adammışım gibi yeniden inanmayı deniyorum
Ama Allah yok ki ben de hiç kimse de
Olsa dükkan senin diyor bir dilenciye bir kuyumcu
Olsa benim şaşkınlığımı kimse anlamaz
Kimse beni seçtiği için pişman olmaz
Çünkü ben Allahın sende olmadığını bilen bir adamım
Mesela Allah olsaydı ona inanırdın
Ve inan ölü gibi yaşardın
Ben öğrendim çünkü
Allahın olmadığını
Senin dünyayı taparcasına sevip
Her zerresiyle teslim olmandan anladım

İşte engeli olan umudun korkusu niyet
Ve yenilgileri mağlup eden öfke
Ey cürmü kadar gelecek inayet
Tercihler ordusundan seçili istikamet
İnanmak diyorum şehrin kirlerinden öte
İnanmak göğün göğsünden sağılıp
Bir çırpıda öldürmek seni kibir
Gelip geçiciliğini cümle aleme duyurarak
Şiiri alıştıran kalplerden geliyorum hep
Gittiğimde kalanlardan beni soruyorum
Ben kimim dediğim de başlıyor şarkı
Hayat ben değilken öldürülüyor hep