Alaca karanlık bir yalnızlığın ortasında
Verilmeyi unutulmuş kararlar
Ak karaya kara aka dönerken
Ben saklamaz olmuşum akan yaşlarımı
Sessizliğin tam dönüm noktasında
Beklemelerin ufuksuzluğunda

Sus diyorum sana sus
Bu güne kadar konuştun da ne değişti
Hangi verdiğin sözü tutabildin
Kendine acımaktan başkasını sevebildin mi
Kendi üzerine kurduğun dünyayı
Unutma yine yıkan kendinsin

Kaç sevdaya göz kırptın
Unuttun sayısını değil mi
Ben unutmadım
Hepsi sırtıma saplanan
Sivri uçlu birer hançer
Sessiz sedasız iyileşmeyi bekleyen

Şimdi arınma zamanı dedikçe ben
Sen çirkefin içinde kayboldun
Dünyanın en eski yalanına sarılarak
Her defasında acısını bana yükleyerek
Çıkarsan artık şu maskeni
Benden gizlemesen benim bildiğimi

Zaman su misali bilirsin akıp gider
Ve her salise
Binlerce mil olur aramızda
Ve
Bakmışız ki
Zaman avuçlarımızdan kayıp gidivermiş
Senin benim yüreğimden akıverdiğin gibi

Hala konuşuyorsun
Boşuna uğraşma nafile
Ben sana çok şans tanıdım
Sen elinin tersi ile ittin
Sana dua sevgi değil
Şuh bir kahkaha
Binlerce bedenin ezdiği bir ten
Birkaç saatlik zevk yakışan

Ve ben sonbaharın kış ile buluştuğunda
Dala inatla sarılan kuru bir yaprağım
Gelecek bahara kadar dayanacağına inanan
Ve
Vefasızlığın ilk rüzgarında
Mezarı olan gazeller düşen
Belki bir daha hiç var olmayacak olan