Adımı unuttum
adı olmayan yerlerde.
ne in
ne cin
ne beni Âdem.


…



Adımı unuttum
adı olmayan yerlerde.
Geçip gidenlere bakarak...

Asaf Halet Çelebi

Bir yalnızlık günahıdır sırtımda konaklayan.
Ardında
Sabretmeyi bekleyen bir çift avuç.



Bu sabah
Ellerim boynumun arasında
Gözlerinde konaklıyorum.
Göz bebeklerin ağır hastalar gibi iç geçiriyor
Dudaklarıma.



Ey sen!
Kıblemin yönüne uzanırken ayak uçların
Şahadet koy dudaklarımın arasına.
Biraz öp
Biraz öl(dür)



Sonra
Kavmine b/ağla yetim yanımı
Yüreğim yüreğine hasret!
Öyle özledim ki
Bitmeyen bir ayrılık
Geçmeyen bir zaman var
Aramızda.



Öyle ya…
Ne zaman kinayesi bozulsa hücrelerimin
Bir kıyamet kopar başucumda.
Sonraları
Gerimden başlarım seni saymaya
Sendin!
Aslıma değen sevdasında üşüdüğüm
Sendin!
Her bakışında göz bebeklerinde küçüldüğüm…



Şimdilerde
Eskiden kalma yaralı bir hüzün
Yolunda üşüyen bir ayrılık
Küflü duvarların üzerine kazınmış
‘’ Seni Seviyorum ‘lar ‘’
Ellerimi ceplerime sıkıştırarak
Üşür bakıyorum ardın sıra.



Ölüm ıslak ıslak
Soğurken göğüs ucumda
‘’ Ellerini ver… ‘’ diyorum
Ellerini
A n l a
Gebermek için Azrail’i bekleyemem.