Dudaklarının ârafındayım Hévâl.
Kelimelerinin tam ortasında,
Küfrüne karışmış harflerin tövbelerinde
Duâ kusuyorum ruhunun bir köşesine.
Tadımlık bir yağmur düşecek
Gözlerimden, gözlerine.
Topuklarımda ağrıyan ayrılık
Göğsümde yeniden sancılanmadan
‘’ Gitme ‘’ diyorum Hévâl
Dokun hücrelerime
Ellerinle…
B i l i r i m
Tadımlık bir öpüş yetmeyecek
‘’ Bırakma ‘’
Saçlarım karışırken gülüşüne
—Öp hadi, yine…





Dudaklarının ârafındayım Hévâl.
Kirpilerinin yetimiyim yıllardır
Gözlerinin karasında uyuyup,
Sana defalarca uyanasım var.
Sensiz tenhalaşır Şehir
Sokaklarında bin bir türlü yalnızlık var.
Ellerin bıraktığın yerden yıkar
Hasretin tarumar
Hani gelse ölüm (diyorum)
Ölüm bize hâr.





Dudaklarının ârafındayım Hévâl.
Parmak aralarının boşluğuna sığsa ömrüm
Sana yaşamak için yeniden ölesim var.
Geldin ya Hévâl
İblisi imana getiresim,
Kıyameti kopartasım var.
Hévâl
Sen yâr
Sen sâbır
Sen şahadet şerbetini tek seferde yudumlayışım.
Dizlerimi büküp
Sana binlerce şükrüm var.





Dudaklarının ârafındayım Hévâl
Kessen parmaklarımı
Gersen çarmıha
Akmasa yaşım
Durmasa kanım
Ölümden korkmayan ben
Ödüm kopar gitmenden.
Nutkum tutulur, kısılır sesim
Gitme Hévâl.
Dudaklarının ârafındayım
Dudaklarım ki kana kana sana susar
Dilim sus’âr.