soğuk bir zemheride soyundukca duygular
evcilleşir arzularım esmer tenine tenim dokundukca




sarıl bana sevgiye dair bütün duyguların aşkına
sen bende sürdükce hükmünü gecelerin tenhasında
gözlerin alıp götürürken beni dönülmez yollarına
hayatımın anlamı ol gel gecenin kör karanlığında




ve ben şimdi senden uzak da göçmen kuşlar gibiyim
esen her fırtına çarpıyorken beni yeniden sana




bakma öyle bana
gözlerinin kırılgan harelerinde ölmek istiyorum
sen yokken beni yokluğunla bilsen ne çok dağladılar
ki...ayaklarım düştükce o karanlık kaldırımlarına
bu şehir ki kirlenir bir fahişenin tiz çığlıklarında




hadi kaldır kadehini aşka bir daha sil baştan
şarabın dudaklarınla seviştiği o anlarda
sen sarıl bana
.........




anlat bana
nasıl uyanırım bu hasret dolu kabuslarımdan
gözlerim ellerim bu kadar tutulmuşken sana
ki ben senden başka herkese kapadım kendimi
varsın isyan çıkarsın içimde gülüşündeki arzular




gel de gör şimdi
nefesimle boğuyorum tek tek düşlerimi yokluğunla
delik bir sandala yüklerken kendimi yavaşca




ve sen
uzat ellerini
okşa tenimde beliren aşkı usulca
ve dokun
dudağımda ki arzulara
parmağınla




Hasan İpek
on mart ikibin on beş