Kaç mevsim daha solduracağız
Beklerken gelmeyecek baharı
Hep umutsuzca sulamadık mı
Solan papatyalarımızı
Cam kırığı sevdalara sarılırken

Dilimizde hep bir ezgi ile dolaştık
Kimsesizliğin diyarında
Bize sağır kulaklara ulaşma ümidi ile
Kurban ettik umutlarımızı
Kimsesiz karanlık gecelere

Ne zaman doğan güneşe gülümsediysek
Kara butlar sardı etrafımızı
Bulutlardan değil gözlerden aktı damlalar
Yinede pes etmedik
Sıkı sıkı sarıldık bizi hiçe sayan hayata

Resimlerde gizlenen mutluluk ile avunduk
Unutarak gözyaşları ile sarardıklarını
İçimizde yeşerttik sevda fidelerini
Sunmak için değer bilmeze
İçimiz sızlayarak izledik bizden vazgeçişlerini

Şimdi evet şimdi
Düşünelim bir
Onlar
Ne yaptı bizim için
Bizler
Anaydık
Evlattık
Yardık
Beklide birkaç saatlik zevktik

Aslında biz sadece kadındık
Adam gibi sevmesini bilen
Mertçe aşkının ardında duran
Sevdiği için göğsünü siper eden
Ve ihanetin hançeri ile
Defalarca öldürülen kadındık