Biz mi bir türlü barışamadık bu hayat ile ?
Yoksa hayat hep bize mi küskündü ?
Anlamadım gitti vesselam
Her karanlığın ardında
Görmeye çalıştıkça aydınlığı
Daha bir dibe vurdum

Çekinmeden elimi uzattım
Göğsümü siper ettim
Hiçbir karşılık beklemeden
Bilmeden
İnsanlığın pazara düştüğünü
Yok pahasına sarıldığını

Ben mi seçtim bu hayatı
Dileğim olmaz mıydı
Bir fincan kahve eşliğinde
Olmadık şeylere kahkahalar atmak
Ama yok
Sırtıma öyle bir yük yüklenmiş ki

Ne anlatılır
Ne yaşanır
Ne de paylaşılır

Doğmadan nakış edilmiş
Bin yıllık hikaye
Kısa sandığım ömrüme
Bilmeden
Yoldaşımın
Kendi gölgesinden korktuğunu

Şimdi ne yapmalı
İsyanlar ile iblise kapıları mı açmalı
İlahi sevgiyi sökmeli mi soldan
İnanmayana uyup
Kaderine mi terk etmeli
Meçhule sarılı geleceği

Hani
Yoruldum
Tükendim
Kırıldım
İncindim
Desem

Karanlığa sardığım umutlarım
Dikenlere gizlediğim sevdam
Güneşsiz yeşertmeye çalıştığım papatyalarım
Zifire emanet ettiğim uykularım
Ve kimsesizliğe kurban ettiğim benliğim
Soluk alışlarımın sonu
Mutlu eder mı onu
Ve
Arınır mı bin secde etse de
Tüm inançlarımı yok eden ….