Asırlar önce, ben yokken;
Birini sevdim,
O benimdi, benim dünyamdı...

Bir peri masalındaki gibi ona aşıktım;
Canımı yakıp kalbimi benden almasına,
Ve geri vermemesine rağmen...

Aklımı kaçırsam da
Dünya umurumda değil,
Zaten hiç yaşamamışım ben!

Her gün başımıza ne geleceğini bilmeden geleceğe uyandık,
Her gece yaşadıklarımızı geçmişe gömmek için de uyutulduk...

Kimse beni balon gibi elinden kaçırıp göğe uçuramaz;
Kimse üzemez, başımı öne eğdirip,
yüzümü yere süremez artık...

Ne yaptığımı çok iyi biliyorum;
Seni, sen yokken de seviyorum artık...

Aniden birbirimizden ayrıldığımız zaman
bu dünyadayken değildi;
Biz dünyada yokken daha sevmiştik
ve kaybetmiştik birbirimizi...

Yaşarken hayallerime ulaşamıyorum,
Ölürken bari, sana kavuşayım artık...

Yepyeni başlangıç yapmak için,
Kendi dünyamdan koparmam lazım seni;
Söküp atmak içimden kabul ettiğimiz her şeyi...

Figen ANAR