fazla söze gerek yok, susmak için yazar bazen kalem

kendimden uzaktayım
yetersizliğinizden de

en son iyi niyetimin tükendiği yere bırakmıştım gövdemi
bir tek müzik kulağımı almıştım yanıma
bir klipten viyolonsel çalmıştım da
düş kırıklığımla ikisini birden taşıyamamıştım
onu da rüyalarıma dayadım üşümesin geceleri
hep şaşarım zaten müziksiz hayallenemez insan
solungaçlarımızı tüketen kara kara dehlizlere
uzağa yayılan okyanus esrarı lazım









toprağa çakılı kalmış kentler
duygusuz bir anlamın bekçiliğini yapıyor
alacalı bulacalı kaos
bir lanet gibi göğün altında
parsayı toplayan saraylı ve uşaklar
gergedan sürüsü gibi üzerinizden geçiyor
şaka yaptığını mı zannediyorsunuz kötülüğün
sadece çakallar için bu düzen
ortaya dökülmüş rezilliklere rağmen
tahammül dozunuzun her gün artması
bilinçli çaresizlik mi
bilinçsiz kabulleniş mi
hükmedilmeye düşkünlük mü



her iki günde bir depresyon yaşatan bu ülkede
kafa derimi kaşımak çaresizliğimin uğraşı oldu
polis amcaların kafası kaşınmaz mı
üzülmez mi kaskları copları
kaşınıyorsam uyuzluğumdan değil vallahi
korkmak fiilini kabul etmez bünyem
öfkem ve tiksintim Özgecanın yasını tutamaz mı
aramızda dolaşan ölüm hangimizden bir önce


omuzlarınızdan silkip bağırmak istiyorum
sen piyonsun
sen de
sen de
sen deeeeeeee
felaket bir yenilmişlik var diz çökmelerinizde
memnun miskinliğiniz yaşıyor çığlıklarınız kapıda
fosillerinizde bile bulunamayacak mahrum edildiğiniz gerçekliğiniz
cenkleşmeden utancı kabul edenler
boş vermişliğinize tükürüyorum






yığınlarca posa, aşktan yoksun
konusuz yaşamlar
coşkudan tutkudan bir haber siluetler
ucuz sözlerle meydan okuyan biraz dua biraz mısracı şairler
ideallerini kış uykusuna yatırmış devrim amcaları
cennet vaadiyle kandırılan alıklar

boşlukta çok yer kaplıyorsunuz
ama hakikaten var sınız
ve nasılda aşinasınız birbirinize
her şeyi suçlayan isyanımı kınasanız ne çıkar
ne düşündüğü belirsiz karanlığınıza ömrümü yaklaştırmayacağım





sevgili boğulmuşluk

çok yakınımdasın

sen de kurtar kendini benden

o zaman susacağım...