düşler arası yolculukta aşkın karmaşası hayat


...

bombalanmış aşkın
ölülürüne dualar okudurdu sevdalılar
ki onlar geride kalmış azınlıktı

...

deniz feneri yalnızlığa çekilmiş
medcezir türküleri yakarken
suyun göğsünden geçiyordu gemiler
dalgakıranın yosunlu yanakları
yeşil birer orman gibi
ıslak sessizliğe hüküm giymişti

uzak yolların sırtında
büyükçe gözleriyle bakan dağlar
eşkıya aşkların perişanlığıyla
hasret büyüten dudaklarını
göğün mavisine buseler
yıldızları çekerek
üşümüş kimsesizliği örterdi

bütün halinde ayrılıklar
ayrı istikametlerin
pişmanlık acılarıyla ölürdü
onca kederli vakitlerin
sabır giyinmiş saatlerinde
aşkı bir nakış gibi işleyenler
birbirlerine herkes olup
göçüp gittiler

halbuki
ne güzeldi onurlu bir aşkın yoksul yanıyla mutlu olmak
değişken sevdaların zengin kirlenişinden arınmış
umutlu temiz bir sevgilinin gözlerinde kaybolmaktı hayat
işte bundandır, şahsi değil, toplumsaldır gerçek aşk

kutsal ne varsa sevgi adına göçtü turnalarla
baharda düşen cemrelerin kanatlarına binerek
ağır yaralıda olsa, gelecekler tüm aşklarla..