Benimle yaşıyor bu hava;
Nefes alıyor zaman,
Benimle doğdu ve ölecek...


Bu hava benim geldiğim yerlerden geliyor.
Sonsuz evren tarafından sürüklenerek,
Havası batsın, bir gün beni delirtecek...

Binlerce kez sordum kendime, neden?
Ama bu hava her defasında benim soluğumu kesti.
Herkesten önce o konuşuyor
Ve onun rüzgarı uçuruyor benim sesimi...
Esiyor havam...

Dur! diyerek bana;
Hızla geliyor arkamdan ve beni geçiyor.
Fırtınayla savuran, beni buharlaştıran bir hava bu...

Sürükleniyorum kendi kendime,
Nereye gittiğimi bilmeden.
Bu hava var ya her şeyi ezbere biliyor...

Diyor ki, unutma yaşadığın aşkları.
Anımsa, çünkü senin zamanın bitti.
Yaşamak ve ölmek için artık sebep yok...

Dönüp bakıyorum geride kalanlara,
Yıllarım vuruyor saatin tokmağınla.
Görüyorum günlerin gecelerin birbirine vuruşunu...

Aşkların bütün geçmişi gelecekte sürecek bu havayla.
"Seni seviyorum" demeler, ucuza alınmış yalanlarla.
Güzelce paketlenmiş hediyeler ister misin?

Evin her köşesindeki resimlerde,
Beni tanıyan bu havada.
Dinleyin bu müziğin bana söylettiği sözleri,
Sanki bütün ömrüm geçit yapıyor gibi....

Havayı saklamak lazım, zaman için...
Müziğimin her notasında bu havanın,
İnsan kalbiyle nasıl attığını dinleyin...

Bu müziğin insanı anlatıp, aşklarını yaşattığını.
Dinle! Çünkü şimdi benim ölüm vaktim geldi.
Havam... Havam... Havam...